χρωματικότητα

η, Ν [χρωματικός]

1. η απόδοση χρωματικών τόνων σε έργο ζωγραφικής

2. μουσ. η χρήση φθόγγων ξένων προς τον τρόπο ή την διατονική κλίμακα μιας σύνθεσης, για να εντείνουν ή να χρωματίσουν τη μελωδική γραμμή ή την αρμονική πλοκή.